غذاهای پشتیبان رشد بدن:

با استفاده از محلول بیوره  می توان غذاهای پشتیبان رشد بدن را تشخیص داد.زیرا محلول بیوره درحضور پروتئین ها تغییر رنگ داده وآبی می شود.هرچه رنگ آبی تولید شده پررنگ تر باشدنشان دهنده این است که غلظت پروتئین در ماده غذایی مورد آزمایش بیشتر است.

در باب محلول بیوره:

یکی دیدم که کار او دورنگیست

به شکل جامد و محلول رنگیست

شده ابزار دست جستجوگر

مددکار شیمیدان زرنگیست

اسید آمینه ها را چون ببیند

شود رنگی رخش ساکت نشیند

بیوره نامدش او را شیمی دان

به وقت لازمش آرد به میدان

مزمت گشته با اینکه دورنگی

ولی گاهی شود ابزار جنگی

آزمایش:

با انجام آزمایش غذاهای پشتیبان رشد بدن نه تنها با یکی از روشهای کیفی تشخیص پروتئینها آشنا می شوید بلکه دید شما برای انتخاب یک رژیم غذایی مناسب و سرشار از پروتئین را باز می کند.

وسایل و مواد مورد نیاز:

دو عدد لوله آزمایش

5میلی لیتر محلول بیوره

آدرس آزمایش:کتاب آزمایشگاه علوم تجربی1-f2.az7.s32

ویدیوی آزمایش را درلینک زیر ببینید.

https://www.aparat.com/v/ZYAuo

https://arvintebkala.ir/

پروتئین ها:

نام پروتئین از لغت یونانی پروتئوز (Proteis) گرفته شده و در انتهای آن پسوند in قرار داده شده است. پروتئوز به معنای رتبه نخست می باشد و بر نقش ابتدایی این ترکیبات در فرآیندهای بیولوژیکی دلالت می کند. پسوند in نیز مشخصه گروهی از ترکیبات آلی می باشد که اسید آمینه نامیده می شود و نشان دهنده این است که مولکول های پروتئین شامل گروه های آمینی هستند.

پروتئین ها قسمت اعظم بدن جانداران را تشکیل می دهند. اعضای مختلف بدن را به یکدیگر نگه می دارند و امور آن ها را اداره می کنند. پروتئین ها در تمام سلول های زنده وجود دارند و ماده اصلی تشکیل دهنده پوست, پی, عضله, اعصاب, خون, آنزیم ها, آنتی بادی ها و بسیاری از هورمون ها هستند.

فقط نوکلئیک اسیدها که وراثت را کنترل می کنند می توانند از نظر موقعیت با پروتئین ها رقابت کنند. نوکلئیک اسیدها سنتز پروتئین را هدایت می کنند و از این نظر دارای اهیمت هستند.

از نظر شیمیایی پروتئین ها پلیمرهایی با جرم مولکولی بیش از 5000 دالتون هستند. ( هر دالتون جرمی معادل یک اتم هیدروژن است.) پروتئین ها یک پلی آمید می باشند و از اتصال مونومرهای α- آمینواسید به یکدیگر به وجود می آیند. یک مولکول پروتئین واحد, شامل صدها یا حتی هزاران واحد آمینواسید است. با این که در جانداران انواع و اقسام پروتئین های مختلف وجود دارد ولی در سنتز زنجیرهای پلی پپتیدی تنها 20 نوع آمینواسید شرکت می کنند.

آمینواسیدها:

ساختار کلی یک α- آمینو اسید به صورت زیر است.

R-CHNH2-COOH

اولین کربن بعد از گروه کربوکسیل را کربن α می نامیم و کربن دوم را β (بتا) و کربن سوم را گاما نامگذاری می کنیم, بنابراین بسته به این که گروه آمینی روی کدام کربن قرار گرفته باشد آمینواسید را از نوع α یا β و یا گاما می نامیم. آمینواسیدهایی که پروتئین ها را می سازند همگی از نوع α هستند.

تعداد 20 نوع آمینواسید موجود در یاخته به نام آمینواسید های استاندارد موسوم اند. برای سهولت در نوشتن و نامگذاری آن ها نمادهای یک حرفی و یا سه حرفی به کار می برند. امروزه استفاده از کوتاه نویسی سه حرفی متداول تر است. ( جدول 5-1)

جدول (5-1)

پپتیدها:

اتصال مولکول آمینواسیدها به ترتیب به دنبال هم ترکیباتی با وزن مولکولی بالا را ایجاد می کند. هنگامی که دو آمینواسید به طور کووالانسی از طریق عامل کربوکسیل α یک آمینواسید و عامل آمین α آمینواسید دوم با از دست دادن یک مولکول آب به یکدیگر متصل گردند یک دی پپتید حاصل می شود. پیوندی را که بین دو آمینواسید ایجاد می شود پیوند پپتیدی گویند.

در صورتی که تعداد آمینواسیدها از دو بیشتر باشد, به ترتیب تری, تترا, پنتا … اُلیگوپپتید و سرانجام پلی پپتید یا پروتئین ساخته می شود.

در ساختار یک پپتید یا پروتئین, واحد NH-CHR-CO را «باقی مانده» می نامند. ابتدای مولکول پپتید با عامل آمین نخستین آمینواسید به نام «N- انتهایی» مشخص می شود. انتهای مولکول پپتید به گروه کربوکسیل آخرین آمینواسید به نام «C-انتهایی» پایان می یابد. سنتز پلی پپتید همیشه از N- انتهایی به طرف C-انتهایی است و شماره گذاری آمینواسید ها در مولکول به ترتیب از ابتدا به انتها صورت می گیرد.

غالباً ترکیباتی با تعداد واحدهای آمینواسید کم (30 تا 40) را پپتید, و بیش از آن را پروتئین می نامند. اگر یک زنجیر پلی پپتیدی را که تنها شامل یکصد آمینواسید است در نظر بگیریم فقط با تغییر ترتیب قرار گرفتن این آمینواسیدها می توان ¹⁰⁰(20) نوع پروتئین را پیش بینی کرد.

مصرف پروتئین:

ورزشکاران به دلایل زیر باید نسبت به سایر افراد پروتئین بیشتری مصرف کنند.

1. حجم عضلات در ورزشکاران بیشتر است و پروتئین ها سازنده عضلات هستند.
2. پروتئین ها برای ترمیم و اصلاح بافت های عضلانی آسیب دیده مصرف می شوند.
3. در شرایط لازم پروتئین ها هم انرژی زا هستند.
4. پروتئین ها برای تحریک متابولیسم چربی ها موثر می باشند.

بدن انسان در شرایط عادی برای سوخت و ساز از پروتئین استفاده نمی کند. تنها در شرایط خاص مثل روزه داری های طولانی و شدید و انجام تمرینات بسیار شدید, اعتصاب غذا و … پروتئین ها را می سوزاند.

پروتئین مورد نیاز بدن انسان حدود 1 گرم به ازای یک کیلوگرم وزن بدن می باشد.

مصرف زیاد پروتئین باعث بیماری قلبی, افزایش وزن, نقرس, کمبود کلسیم, مشکلات کلیوی و یبوست می شود.

غذاهایی مثل گوشت, شیر, لبنیات, تخم مرغ و دانه های گیاهی مثل: لوبیا, سویا, سرشار از پروتئین هستند.

توجه: هر گونه کپی برداری از این سایت،باید با ذکر منبع و معرفی لینک مربوطه باشد.در غیر اینصورت پیگرد قانونی دارد.

“کپی لینک”